Uit angst om te mislukken in de liefde, vier ik vandaag Falentijn. Dat zegt mijn…
Het leven overkomt je. Je probeert de rollen die je krijgt toebedeeld zo goed mogelijk te vervullen, het iedereen naar de zin te maken én de verwachtingen die mensen van je hebben zo goed mogelijk te realiseren.
Soms wil je wel ‘ns dingen veranderen, maar daar begin je niet aan. “Deze manier van werken vind ik niet handig, maar iedereen doet het zo… Dat kan ik in mijn uppie toch niet aanpassen. Vechten tegen de bierkaai.” Of: “Iedereen moet dingen doen die hij of zij niet leuk vindt, dat hoort er nou eenmaal bij.” En: “Het is toch normaal dat je na een dag hard werken moe thuis komt? Dat heeft bijna iedereen…”
Vroeg of laat raak je gefrustreerd en gestrest, misschien krijg je wel een burn-out. Logisch, want het is simpelweg onmogelijk om al die ballen perfect in de lucht te houden. Je krijgt het gevoel dat je enorm faalt, dom bent, door de mand valt, mislukt bent of wat dan ook. De oorzaak is De Wereld Die Tegen Jou Is.
Kortom: externe factoren zijn de boosdoener. De wereld is tegen jou en jij hebt daaronder te lijden. Als iedereen/alles/de wereld nou eens zou inzien wat jij nodig hebt, zou het stukken beter met je gaan.
Je bent een lijdend voorwerp.
Maar zeg nou zelf: helpt het om de slachtofferrol te spelen? Van ál die rollen die jij op je hebt genomen, heb je die van het slachtoffer verheerlijkt…
Als je dan toch een rol kiest, kies dan die van leidend voorwerp. Van de regisseur. De regisseur van jouw leven. Alleen jij kan jouw leven leiden, en dan kan je maar beter niet lijden.
Een paar tips:
⇒ Ja, ik wil een gratis gesprek over zacht werken
