Hieke van Hoogdalem is de persoon achter DeVolle200.
Terug bij het begin, maar dan heel anders.
De korte versie
De langere versie...
In 2013 begon ik als ondernemer, nadat ik verschillende kantoorbanen had gehad. Ik bleek helemaal niet te passen in een werknemersomgeving, omdat ik het moeilijk vind om me te beperken tot een bepaalde functie(omschrijving). Ik kon er niet volledig mezelf zijn en had niet de autonomie en de vrijheid die ik – achteraf gezien – nodig heb en kon er niet werken zoals dat bij mij past: afhankelijk van de situatie verschillende talenten en vaardigheden inzetten. Bovendien heb ik niks met politieke spelletjes die op veel kantoren worden gespeeld. Ik zeg altijd: “Ik speel graag spelletjes, maar dan bordspellen en geen politieke.”
Ik kreeg ’n combinatie van een burn- en ’n burn-out in 2011, ik was toen 29 jaar.
Het was tijd om voor mezelf te beginnen.
Omdat ik heel veel dingen kan en leuk vind, richtte ik 3 bedrijven op en maakte ik van alles wat ik wilde doen een dienst. Van muziekgeschiedenisles geven (ik heb in ’n grijs verleden de opleiding ‘docent muziek’ aan het Utrechts conservatorium afgerond en daarna muziekwetenschappen aan de Universiteit Utrecht) tot WordPress-websitebouwcursussen geven en zelf sites bouwen, en van copywriting tot Photoshop-cursussen.
Natuurlijk wist ik vanaf het begin af aan heus wel dat dat niet handig is, want hoe ga je àl die dingen vermarkten?! Maak je voor al je bedrijven losse socialmedia-accounts aan bijvoorbeeld? Ik dacht: “De tijd zal het leren” en ging aan de slag. Na een tijdje bleek inderdaad wat goed werkte en wat niet. Ik hervormde mijn 3 bedrijven tot 2.
Al doende leert men. Ik wel, tenminste. Ik kwam erachter dat het werkte om me met een paar dingen, die in elkaars verlengde liggen, te profileren. Maar ik ontdekte ook dat ik dat al snel saai vond, zodra ik het trucje kende.
Dus mijn werk en doelgroep verschoven steeds, omdat ik steeds nieuwe dingen deed die me superveel energie gaven, maar me na een paar jaar ook net zo hard opbraken. Ik moest dus steeds het bedrijfswiel opnieuw uitvinden.
(Zegt met Amsterdams accent:) vermoeiòòòònd!
Maar ja, ik ben nou eenmaal iemand die steeds nieuwe prikkels nodig heeft en continu nieuwe dingen wil leren.
Ik heb een tijdje geprobeerd dat te ontkennen en te onderdrukken, maar dat werkte niet. (Duh!) Ik ontdekte dat ik veel dingen uit mijn werkverleden nog wel degelijk leuk vond, als ik ze maar naast elkaar kon doen en niet maar 1 tegelijk.
Kijk maar.
De conclusie is: mijn generalisme is mijn specialisme en mijn energiebron. Dat verklaart, de koe in de kont kiek’nd, ook waarom ik op het conservatorium schoolmuziek ('docent muziek') studeerde en geen hoofdvak cello. Maar dat terzijde.
Door die bore- en burn-out werd ik gedwongen mijn leven eens flink onder de loep te nemen en me eindelijk eens te gaan verdiepen in wat mijn lichaam me met de megafoon probeerde duidelijk te maken, maar wat ik al jarenlang vakkundig wist te negeren. Tot dit punt. Ik kon niet meer, ik was letterlijk opgebrand. Op zaterdag kwam ik om 11.00 uur mijn bed uit, ging beneden eten en ging op de bank slapen, te moe om naar boven te gaan, waar m’n bed stond. Dan ging m’n man boodschappen doen en werd ik pas rond 13.00 uur ‘wakker’ – voor zover je dat zo kon noemen.
Uiteindelijk leerde ik hoe ik in elkaar steek – hoe mijn hersenen bedraad zijn - en ben ik mijn intuïtie gaan ontwikkelen en allerlei opleidingen gaan doen over ondernemen, marketing en zacht werken, waardoor ik mijn leven heb kunnen inrichten zodat het bij mij past. En dat is niet bepaald een standaardleven: zo ben ik op 34-jarige leeftijd gescheiden, heb intussen ’n vriendin, draag heel andere kleren en accessoires zoals stropdassen en loop meestal blootvoets. Ik ben dus heel erg veranderd. Of nee – ik ben steeds meer mezelf geworden. En nog aan het worden.
En ik doe in mijn werk heel veel verschillende dingen, omdat dat kan en omdat ik dat nodig heb om me levend te voelen. Niet echt een standaardleven, maar voor mij werkt het uitstekend. Juist nu ben ik gelukkig, omdat ik doe wat bij mij past. Ik ben autentHiek, zoals meerdere mensen mij teruggeven. (Oh en over die vrouw met ballen: ik ben non-binair, maar dat brengt geen leuke taalspeling in dit verhaal. Bovendien luister ik ook heus wel als je me met ‘mevrouw’ aanspreekt.)
Niet dat jij moet scheiden of je stoute schoenen ehm… uit moet doen, maar je snapt m’n punt. Uitroepteken. Het hoeft allemaal niet rigoureus, het mag wel. Belangrijk (bal-langrijk) is dat je gaat uitzoeken wat JIJ nodig hebt om een vervullend leven te leiden. Het is namelijk wel degelijk mogelijk om je draai te vinden in een maatschappij waarin er nauwelijks ruimte lijkt te zijn voor mensen zoals jij en ik, die afwijken van de norm; van het gemiddelde.
In 2017 is uit meerdere ontwikkelingen mijn bedrijfsnaam DeVolle200 gerold. Hiermee wil ik niet alleen alles uit mijn eigen leven halen en voor meer dan de volle 100% doen wat ik kan en leuk vind, ik wil daarmee ook mijn slimme, multigetalenteerde klanten helpen. Hoe kunnen zij hun leven zo vormgeven, dat ze volledig tot bloei komen? Dat ze zich een stuiterbal voelen in plaats van een lekke voetbal?
Ik ben een soort ladenkast. In mijn dienstverlening staat de persoon voorop, niet de dienst. Afhankelijk van wie ik voor me heb, trek ik bepaalde lades open en verbind ik die met elkaar op een nieuwe wijze; spontaan, in het moment.
Waar staat DeVolle200 dus voor?
DeVolle200 staat voor o.a.:
Het gaat dus over alles uit jezelf halen, vol liefde en energie voor je nieuwe doel of droom gaan enz. enz. Vaak zitten er meerdere lagen in jezelf, die je daardoor dan weer leert kennen en benutten. En dit alles komt ook in m'n logo tot uitdrukking, incl. gelaagdheid. Je ziet bovenop een 2, dan een hartvorm en daaronder een 0 (nul).
Ofwel... DeVolle200 staat voor:
Om nog even terug te komen bij de openingszin Terug bij het begin, maar dan heel anders: vele jaren na mijn begin als ondernemer, doe ik nog steeds alles wat ik leuk vind, maar in ’n heel andere vorm. Die vorm is vaak veranderd. Ik begon dus met alles als gelijkwaardige dienst aan te bieden, maar ontdekte gaandeweg dat alles wat ik leuk vond, een sterk coachingselement bevatte. In elk gesprek ga ik de diepte in; ik ben nieuwsgierig naar wat men drijft. Mij zul je niet over koetjes en hun kinderen horen praten.
Maar goed, wat ik wil zeggen: coaching is nu de hoofddienst en de rest staat ten dienste daarvan. Denk aan schrijven, filmen, fotograferen, musiceren, improvisatietheater. Dat zet ik in als werkvormen, ik zet het in voor mijn marketing, ik zet het in als creatieve kracht tijdens het contact met mijn klanten.
Wil je ’n balletje opgooien?
Ben je toe aan iemand die met je meedenkt over wat jij nodig hebt en die ideeën, mogelijkheden en denkrichtingen aandraagt? Iemand die weet hoe het is om als sneldenkende multipotential met ‘n verbeterbrein anders in elkaar te steken dan de gemiddelde mensch?
Neem dan contact op. Dan kun je ’n balletje opgooien over je vraag of wens en dan kunnen we meteen kennismaken. Dat kan via de contactpagina (zie knop) of door het formulier hieronder in te vullen. Wel zo makkelijk.