Dit is de Petrus-kerk in Leiden. Hij heeft last van een dubbele tong. Ik bedoel: hij loopt niet synchroon met zichzelf*.
Voert hij een innerlijke strijd? Of een race tegen de klok?
Zowel een innerlijke strijd voeren als tegen de klok racen, zijn vormen van hard werken. En als jij last hebt van jóuw klokken die niet gelijk lopen, is dat ook hard werken.
Denk aan avondmensen die voor dag en dauw op hun werk moeten zijn of één van je vele andere biologische klokken die niet gelijklopen met de wereld waarin je leeft. Je voert hiermee feitelijk een race tegen je eigen, innerlijke klok, om maar te voldoen aan de norm die de maatschappij of je baas of jijzelf je oplegt.
En dan heb ik het nog niet eens over de race tegen de klok die je mogelijk dagelijks voert om een hele lange takenlijst af te krijgen.
Lees meer »
Iedereen kent de symptomen wel:
Dit is de wet van Parkinson. En daar heb ik last van. Wikipedia zegt: De wet van Parkinson stelt dat het werk (van een taak) uitdijt naar de beschikbare tijd (om een taak te realiseren). “Work expands to fill the time available for its completion.”
Tijdgerelateerd dus volgens de strikte definitie, maar het principe is natuurlijk overdraagbaar op andere gebieden. Kortom: als er ergens een gat valt, raakt dat vaak vanzelf weer vol.
Ik had daar flink last van. En ik durf te wedden dat jij dit ook herkent.
Lees meer »