Dit is de Petrus-kerk in Leiden. Hij heeft last van een dubbele tong. Ik bedoel: hij loopt niet synchroon met zichzelf*.
Voert hij een innerlijke strijd? Of een race tegen de klok?
Zowel een innerlijke strijd voeren als tegen de klok racen, zijn vormen van de ballen in de lucht houden. Stressvolle bezigheid. En als jij last hebt van jóuw klokken die niet gelijk lopen, is dat ook stressgevend.
Denk aan avondmensen die voor dag en dauw op hun werk moeten zijn of één van je vele andere biologische klokken die niet gelijklopen met de wereld waarin je leeft. Je voert hiermee feitelijk een race tegen je eigen, innerlijke klok, om maar te voldoen aan de norm die de maatschappij, je baas of jijzelf je oplegt.
En dan heb ik het nog niet eens over de race tegen de klok die je mogelijk dagelijks voert om een hele lange takenlijst af te krijgen.
Op den duur gaat die race je opbreken. Even flink gas geven om iets af te krijgen, is héérlijk. Dat geeft voldoening. Maar altijd maar gas blijven geven, is onmogelijk. Het brandt je op. Je zult dus ook rust moeten inbouwen.
Kijk. En dát zijn wij hier in het westen verleerd. Hard werken en de ballen hoog houden, zit in ons DNA. En zodra we niet hard aan het werk zijn, voelen we ons nutteloos. Om dat gevoel te verjagen, gaan we… hard werken of meer moeite doen om die ballen in de lucht te houden. Of in elk geval iets DOEN.
Maar jij weet intussen vast ook wel dat dat niet werkt op de lange termijn. Je kunt aan het einde van de dag alleen nog maar uitgeput op de bank neerploffen en denkt dat dat normaal is, omdat iedereen zo leeft. En als je niet oppast, raak je overwerkt en steven je af op een burn-out.
De ballen hooghouden zonder te checken of dat voor jou de juiste ballen zijn, leidt tot stress, overwerktheid en mogelijk dus ook burn-outs; ofwel beroepsziekten nummer 1. Niet leuk voor de patiënt, diens familie, de eventuele werkgever èn de maatschappij. Want het kost bákken met geld en niemand wordt er echt beter van.
Er zijn allemaal methoden om symptomen te bestrijden en het hoofd net boven water te houden. De overleefmethoden. Maar die zijn allemaal nogal passief.
Hoe zou het zijn als jij je leven zo gaat inrichten, dat je niet alleen ballen hoog houdt – lees: in de overleefstand staat – maar ook tijd, ruimte en rust hebt om te spelen in je eigen ballenbak? Waarin jij – actief – de regisseur wordt van je leven, zodat je tijd en energie overhoudt om lol te maken? Om genoeg aandacht te besteden aan wat of wie jij belangrijk vindt?
Merk jij ook dat je tegen de klok aan het racen bent, welke klok(ken) dat ook is of zijn? Ben je uitgeput en vastgelopen in je (werkende) leven?
Gooi dan eens een balletje op om te bespreken hoe je van ‘ballen hooghouden’ tot je eigen ‘ballenbak’ kunt komen. Neem contact op, dan bespreken we je vragen en kijken we hoe ik je kan helpen.
* Ik wilde n.a.v. deze foto van begin maart 2019 een vlog maken waarbij ik in een rondje om de kerk zou laten zien dat er echt 2 klokken zijn met 2 verschillende tijden. Maar tegen de tijd dat ik daar tijd voor had èn het goed genoeg weer was, waren de klokken (helaas) gelijkgezet. Ik werd ingehaald door te tijd en dacht: “Dan giet ik het verhaal in een blog.”
