copywriter

… die gaatjes prikken.

De rozen in mijn leven zijn talloos: ondernemen en werken aan creatieve projecten. Zo heb ik onlangs mijn fotografiehobby weer serieus opgepakt met leerdoelen en al, zoals je in deze post kunt zien en lezen. Ik ben sindsdien een eigen, minimalistische en abstracte stijl aan het ontwikkelen (zie verderop) en vind beperking daarbij – heel onverwacht – heerlijk. Die eigen stijl loopt parallel aan mijn dagelijks leven, waarin ik ook steeds minimalistischer word.

Maar het is compleet tegengesteld aan hoe ik graag mijn werkende leven vul. Ik wil zeer uiteenlopende dingen doen en combineren, en zo veel mogelijk kennis, kunde, ervaring en talenten inzetten om problemen op te lossen en mensen uit te dagen zo veel mogelijk uit hun leven te halen. De enige beperking die fijn is: de tijdsomvang van een opdracht. Steeds een nieuwe uitdaging of nieuw probleem om op te lossen en dan weer door! Nieuwe prikkels, nieuwe dingen leren… Daarvan ga ik helemaal aan. Ideeën en oplossingen ontstaan in contact met anderen.

Zoals bij de lessen van mijn leerlingen: steeds weer op een andere manier de (nieuwe) stof uitleggen. Heerlijk om dan uit te zoeken wat aansluit bij die persoon. Vaste klanten, voor wie ik het heerlijk vind om te werken, naast de vele wisselende dingen.

De doorns zijn er echter ook: dat ik die talenten op dit moment voor maar weinig anderen kan inzetten en vooral voor mezelf bezig ben, steekt me wel een beetje. En eerlijk is eerlijk: voor mezelf bezig zijn, prikt op zijn beurt ook weer gaatjes in mijn financiën 🙂 Gelukkig helpt het universum me wel altijd weer.

Maar toch… Leuk hoor, dat ik zo veel weet en kan, maar ik mis mensen helpen met mijn creativiteit.

Daarom deze post.