"Wat is een autoresponder?" vroeg iemand me laatst. Dat leg ik je uit in dit…
Nina heeft haar beste vrienden uitgenodigd voor haar verjaardag. Ze zitten in kleine groepjes geanimeerd te kletsen, regelmatig klinken lachsalvo’s door de kamer. De gasten genieten van de appeltaart die Nina vanmorgen zelf gebakken heeft en op de achtergrond klinkt mooie muziek. Nina en haar gasten gaan helemaal op in de fijne gesprekken.
Na een tijdje staat de jarige op om een nieuwe ronde drankjes te verzorgen. De schrik slaat haar om het hart: “Waar zijn Pieter, Bart en Maaike ineens gebleven?!” Ze kijkt in de tuin en op straat, maar ze zijn nergens te bekennen. Ook hun jassen hangen er niet meer.
Teleurgesteld loopt ze terug naar de kamer. Ze probeert weer deel te nemen aan de blije en onbezorgde gesprekken, maar de domper van het plotselinge vertrek blijft als een schaduw over de rest van haar dag hangen.
Ga jij ook wel eens weg zonder gedag te zeggen? En hoe zou je het vinden als je beste vrienden niet eens de moeite nemen om je te bedanken en te laten weten dat ze weer huiswaarts gaan?
Misschien denk je nu: “Djiiieeeez! Wat maak je daar een punt van, zeg. Doe niet zo moeilijk!” En mogelijk vraag je je ook af waarom ik hier in vredesnaam over blog. “Dat heeft toch niks met ondernemen te maken?!”
Wel dus. En ik kan het je vertellen uit eigen ervaring.
Een paar jaar geleden kwam er in mijn dorp een filiaal van een landelijke optiekketen. Ik had zo’n tien jaar eerder slechte ervaringen met die keten opgedaan, maar dacht: “Tien jaar geleden is wel lang. Nieuwe tijden, nieuwe kansen.”
Ik stapte naar binnen en werd blij verrast. De zaak zag er anders uit dan de gemiddelde winkel die onder die vlag opereert: frisser, netter, de bedrijfskleding van de medewerkers paste goed en hing niet half uit de broek én het assortiment monturen was veel gevarieerder en moderner.
Omdat ik niet scherp meer zag, liet ik een oogmeting doen. Wat bleek? Ik had een prisma nodig. Bijna geen enkele optiekzaak heeft een optometrist in dienst die dat kan meten en áls er een optometrist is, is dat vaak in winkels die niet bij een keten horen. (En in al die tijd dat ik oogartsen bezocht heb, is het ook niet vastgesteld. Sterker nog: bij een latere meting is zelfs ontkend dat ik een prisma nodig had, terwijl ik toen al beter zag met m’n nieuwe bril.)
Binnen no time was ik groot fan van deze nieuwe winkel en mijn negatieve oordeel over de landelijke naam stelde ik naar boven toe bij. Ik sleepte mijn moeder en mijn (toen nog) echtgenoot er ook heen, en kocht na een tijd zelf een nieuwe zonnebril én nachtbril op sterkte. Dit was – om redenen die hier te ver voeren voor uitleg – zó’n verademing met de opticiens waar ik eerder was geweest!
Nee, dan deze nieuwe winkel in ons dorp! Ik was helemaal blij.
Vorige maand wilde ik m’n prisma opnieuw laten meten, omdat ik weer minder scherp zag. Ik stapte blij ‘mijn’ winkel binnen en was verbaasd dat ik heel andere mensen zag. De zaak zag er ook anders uit.
Ik vroeg of ik m’n prisma kon laten meten en één van de medewerkers zei: “Dat doen we niet.”
Ik: “Jawel, ik heb hier meerdere keren m’n prisma laten meten.”
Hij: “Dat was de vorige eigenaar. Wij doen dat niet.”
“…”
Teleurgesteld verliet ik de winkel. Waarom nam die aardige vorige eigenaar of één van z’n medewerkers, met wie ik een band had opgebouwd, niet de moeite om te laten weten dat ze weg gingen? Waarom namen ze niet fatsoenlijk afscheid?
Ik vroeg nog of hij wél in zijn andere filiaal stond, een paar dorpen verderop. “Nee, hij heeft alles verkocht en doet nu alleen nog maar bedrijfsbrillen.”
Je snapt: dit is natuurlijk niet de beste manier om met je fans om te gaan. Jouw fans hebben een band met jou. Die wíllen van je horen. Neem hen serieus en stuur ze regelmatig een bericht. Zéker als je vertrekt.
Deze winkel behandelde je super als je er was, maar verder hoorde je nooit wat van ze. En dat realiseerde ik me pas, toen ik onaangenaam verrast werd en ze vertrokken bleken te zijn zonder berichtgeving.
Dat ga jij natuurlijk anders doen.
Hoe? Met nieuwsbrieven bijvoorbeeld. Hieronder enkele tips.
Uit het oog, uit het hart.
Klinkt hard, maar zo werkt het vaak wel, vooral bij mensen die het druk hebben. En wie heeft het dat tegenwoordig niet?
Wil jij dat jouw fans op het juiste moment aan je denken, dan moet je zorgen dat ze regelmatig van je horen. Omdat mensen gemiddeld 7x van je moeten horen voordat ze tot actie overgaan, zijn regelmaat en frequentie belangrijk.
Stuur minstens 1x/maand een nieuwsbrief. Dat kan gemakkelijk en (tot op zekere hoogte) gratis met autoresponders zoals MailChimp. Lees ook eens mijn blog ‘Wat is een autoresponder en hoe kies ik er één?’.
Lezen je fans een keer je nieuwsbrief niet, dan duurt het tot de volgende maand. Mail je 1x per 2 maanden, dan is het gat te groot en raak je in de vergetelheid. Dat moet je niet hebben, want als je klant wat nodig heeft, wil je dat hij aan jou denkt.
Relevante content.
En wat is dat dan?
Iets waar je fan wat aan heeft. Informatie waarmee je hem of haar helpt om zijn of haar probleem op te lossen. Bijvoorbeeld tips, zoals ik in mijn blog geef.
Ik zet altijd mijn blog in m’n nieuwsbrief. Soms helemaal, soms een stuk met ‘lees meer’ en een link naar m’n blog op deze website. En af en toe een aanbieding of aanbod. Eventueel kun je er ook wat over jezelf in zetten.
Waarom?
Stel: je hebt een aanbieding die een maand loopt. Je las net al dat mensen gemiddeld 7x van je moeten horen voordat ze tot actie overgaan.
Wat is dan slim?
Juist, vaker mailen.
Mail je normaal 1x per 2 of 4 weken, dan ga je het niet redden om die 7x mailen voor het einde van de actie te halen. Stuur dan dus ook gerust herinneringsmails over die actie op andere momenten dan je vaste dag en tijd voor je ‘gewone’ mailings.
En nee, dat is niet irritant. Want nogmaals: jouw fans wíllen van je horen.
Om dit met een ander voorbeeld te illustreren: zou jij het leuk vinden als je favoriete band of orkest bij je in de buurt speelt en je daar pas na afloop achter komt, omdat de marketingafdeling niet de moeite heeft genomen het je te laten weten?
Nou dan.
Hup, verstuur die mail!
