In oktober 2021 kregen alle deelnemers aan een fotografiebootcamp voor en door natuurfotografen de opdracht: "Vertel jouw verhaal van deze locatie/dit weekend d.m.v. een serie van 5 beelden."
Ik legde mezelf deze uitdaging/dit leerdoel op:
- ik wil zo dicht mogelijk bij de opdracht blijven
- ik wil het verhaal vertellen met close-ups van details
- die details moeten wel beeldvullend zijn
- de foto's moeten minimalistisch zijn
- ik wil kunstzinnige, abstracte foto's, het moet niet meteen duidelijk zijn wat je ziet
Het resultaat is "In der Beschränkung...". En dan bedoel ik niet "... zeigt sich (erst) der Meister", maar: "juist in details tonen zich vele verhalen: die van mezelf en die van de kijker, die er van alles op kan projecteren".
De andere 17 deelnemers hadden allemaal natuur gefotografeerd.
>>> KLIK OP DE FOTO'S OM ZE VOLLEDIG TE BEKIJKEN <<<
Wil je mijn beeld(en) gebruiken? Super, ik voel me vereerd! Maar neem dan wel even contact op om te bespreken voor welk gebruik je toestemming wil en wat de vergoeding wordt, want op al mijn materiaal rust copyright.
Toelichting
Foto 1 → Wrijving. Ik heb me opgegeven voor de fotobootcamp om verder te komen met mijn fotografie. Ik kan mooie losse platen schieten, maar ik wil mijn creativiteit op een hoger plan brengen. Dit weekend kun je zien als een kruispunt in mijn fotografische leven. Ik omarm die wrijving, want daardoor ontstaat glans. Bovendien houd ik het graag speels. (Dit is een detail uit de speeltuin die zich naast de cursusruimte bevindt.)
Foto 2 → Serendipiteit. Sta open voor imperfectie en toeval. Dat deed ik al, maar het kwam dit weekend nog eens aan bod. Het mooie is: ik pakte één van de vele stoelen daar om deze plaat te maken en zag toen pas dat juist díe stoel deze imperfectie had. Dit kwam geheel volgens de principes van zacht werken op mijn pad.
Foto 3 → Inspiratie is overal, je hoeft alleen maar om je heen te kijken. Dat weet ik en dat is nog maar eens benadrukt dit weekend. Het is het centrale thema van deze serie én de centrale foto erin.
Foto 4 → Na de heldere ideeën en drukte in je hoofd en de vele prikkels na de cursusdagen is het tijd voor rust en eenvoud.
Foto 5 → Welterusten. En: mijn leerdoel om kunstzinnig te fotograferen is gelukt. (Kom ik tóch een klein beetje bij "... zeigt sich (erst) der Meister" 🙂 )
Iedereen presenteerde de serie aan de groep. Bart Siebelink, 1 van de 3 docenten, zei over bovenstaande reeks: "Dit is conceptuele fotografie" en "dit gaat sterk richting miksang".
Dat begrip kende ik niet, maar → natuurfotografie.nl leerde me: "Miksang is Tibetaans voor ‘goed oog’. Het representeert een vorm van contemplatieve fotografie, waarin het oog synchroon loopt met de contemplatieve geest." Anders gezegd: miksang betekent "dat je op een eerlijke, frisse, open manier naar je omgeving kijkt, een verbinding maakt met je onderwerp. En doordat je fotografeert wat je ráákt, is dit ook voelbaar voor de kijker."
Heel zen dus, totaal afgestemd op je omgeving, in het hier en nu en ook weer rakend aan zacht werken. Volgens een andere site kan miksang niet samengaan met 'conceptueel', omdat dat gelijkstaat aan vooraf bedacht en 'dus' niet in het hier en nu. Maar ja, ik combineer gewoon alles. Net als in het leven buiten mijn camera 😉