Deze week viel ik in bij een orkestje dat een ervaren continuocellist nodig had voor een programma met oude muziek. Tijdens de repetitie werd ik ook als zodanig geïntroduceerd.
So far, so good.
De baspartijen zijn qua noten meestal vrij makkelijk, maar dan moet je er nog wat van maken. Je moet als continuospeler weten welke rol die ene noot heeft in het geheel, want de ene C is de andere niet. Je moet – kortom – harmonisch besef hebben.
De continuosectie van een barokensemble is bovendien als de drum & bass van een band: de sturende kracht. Niet de dirigent en ook niet de persoon met de bovenstem of de melodie (wat niet altijd hetzelfde is) hebben de feitelijke leiding, maar de continuospelers. Die zijn dus niet ‘simpele begeleiding’.
Dus zit ik daar m’n uiterste best te doen om mooie lijnen te maken… Vraagt de dirigent: “Kan je alles in dat largo (breed – red.) kort spelen? Als ware het pizzicato? En probeer niet mooi te spelen, speel maar gewoon de noten, je bent maar begeleiding. Het andere langzame deel moet je trouwens opstreek beginnen.”
Vertaling van dat laatste: daarmee spelen we dus alles verkeerd om. De zware en harmonisch spannende maatdelen die je wil benadrukken, speel je dan steeds opstreek, met minder kracht, omdat je stok nou eenmaal zo gebouwd is. En de oplossingen speel je dan afstreek, waardoor ze een lomp accent krijgen. (En dit is nog maar een deel van zijn bizarre wensen.)
Ik dacht: “Dit is alsof ik aardappels sta te schillen met een schaar, terwijl er gewoon een dunschiller én een scherp mesje voor m’n neus liggen!”
Fouten maken mag, maar niet in elke context. Van een dirigent mag je verwachten dat hij of zij kennis van zaken heeft en op z’n minst de basisregels kent van de muziek die voor zijn of haar neus ligt.
Moedwillig fouten maken én ervaring ‘uit het veld’ niet benutten… Ik kan daar niet tegen.
Maar ik vind het wél leerzaam.
Ik ben een jaar of 7 geleden uit loondienst gegaan en heb bijna 6 jaar geleden 3 eigen bedrijven opgericht. Een belangrijke reden was dat ik niet goed kan omgaan met mensen die moedwillig de boel tegenwerken, fouten maken, niet weten wat ze doen enzovoort.
Ik ben geen conformist, ik vind het heel erg moeilijk om in zo’n omgeving mee te gaan met de massa. Of beter: ik kan het niet. Als iets goed gedaan kan worden, waarom dan de foute aanpak kiezen?
Daarmee werd ik deze week weer geconfronteerd. Ik moest me conformeren aan de wil van de dirigent én aan wat de andere cellisten gewend zijn. Ook al is dat dus de ‘foute’ manier.
En fout is nog tot daaraan toe, maar in dit geval betekent het dat je 2x zo veel moeite moet doen. Je gebruikt je materiaal (strijkstok) verkeerd om, wat je met je lijf moet compenseren. Daardoor speel je minder ontspannen en dat komt de klank nooit ten goede.
Oké – dat was mijn persoonlijke les. Maar jij bent waarschijnlijk geen continuocellist in een amateurorkest met moderne instrumenten en weinig ervaring in de oude muziek. Dus waarom schrijf ik dit dan?!
Omdat ook jij hier wat van kan leren.
Heb jij ook moeite met je conformeren aan de massa, terwijl je weet, voelt en al ziet aankomen dat het fout gaat? Maar voel je je als een roepende in de woestijn? Kan jij het (wat dat dan ook is) beter, effectiever, goedkoper of… (vul maar in) realiseren, maar wil je baas er niks van weten?
Dan is het tijd om te kiezen. Je opties zijn:
Kies je voor optie [1]? Laat het me t.z.t. weten als je een goede coach nodig hebt om van je burn-out te herstellen, ik ken er meerdere. Wil je een burn-out voorkomen, ga dan leren zacht werken. Daar help ik je uiteraard graag bij.
Wil je voor jezelf beginnen (optie 2)? Doe dat dan door in 1x je bedrijf slim op te zetten. Schakel iemand in die daar ervaring mee heeft. Ik help je graag met ondernemerscoaching.
Neem anders gewoon even contact met me op, dan denk ik met je mee over wat je nodig hebt. Want er is natuurlijk ook altijd nog maatwerk mogelijk.
PS. Wish me luck met het concert morgen! 🙂
Goed geschreven!
Nou, succes dan maar Hiek
en wat goed dat je de uitdaging (haha) aangaat.
Dank je! 2x 🙂