Troosten is in principe altijd goed, maar het kan heel verkeerd uitpakken. Wie iemand - ongeacht alle goede bedoelingen en de hoeveelheid liefde - troost op de verkeerde manier, berokkent die ander juist schade toe op de lange termijn.
Wat Nijntje daarmee te maken heeft, ontdek je vanzelf.
More...
TRANSCRIPTIE
[Hieke leest voor]
Huil maar niet.
Waarom huil je, Nijntje?
Het regent al de hele dag.
(…)
Mijn knie doet pijn.
Huil maar niet.
Snel een kusje erop!
Kijk. En dáár gaat het fout. Het lijkt zo onschuldig: Nijntje heeft een pijntje en iemand troost haar. Dat is toch lief?
Nee.
Dat is het niet.
Nijn mag kennelijk geen pijn voelen, mag niet huilen en moet zo snel mogelijk weer door, liefst met een lach op het gezicht. Dit patroon krijgen we allemaal aangeleerd vanaf onze vroegste jaren.
En wat is dat patroon dan?
Dat je aangeleerd krijgt dat je pijn of ongemak niet aankunt en dat je je aandacht daarvan moet afleiden; dat je negatieve gevoelens maar beter kan dempen in plaats van helemaal te voelen. Dat je je gevoelens wegstopt en doorgaat. Dat je bagatelliseert wat je voelt.
Daarmee kan je ver van jezelf verwijderd raken; je doet wat iedereen doet, zonder nog te weten of dat wel bij je past. Bij veel mensen werkt dit dan ook niet, op de lange duur. Dan krijgen ze een flinke burn-out – tegenwoordig steeds op jongere leeftijd -, waarna ze eens gaan nadenken wie ze zijn en wat ze willen in het leven.
Ik zie dat bij veel klanten, vooral bij hooggevoelige en hoogbegaafde mensen: in hun jeugd hebben ze afgeleerd te voelen en zijn ze in hun hoofd gaan wonen. Dat gaat ’n tijd goed, maar er komt een keerpunt. Ze maken een begin met bij hun gevoel komen – dankzij de niet te negeren lichaamssignalen van de burn-out – en beginnen dan hun leven vorm te geven zoals dat bij ze past.
Beter laat dan nooit natuurlijk, maar nóg beter: zo vroeg mogelijk.
Ik ben geen ouder en ik ga ook echt geen opvoedtips geven. Er is altijd wel iets wat ’n kind anders oppakt dan een volwassene bedoelt, wat op latere leeftijd onbedoeld negatief effect blijkt te hebben gehad. Dat weet je niet en dat kan je niet voorkomen. Daar gaat deze video dan ook niet over.
Wat je wél kan doen, met kinderen, jezelf en alle volwassenen om je heen, is: laat emoties er zijn. Gevoelens zijn er om – inderdaad – gevoeld te worden. Als je ze wegstopt, worden ze alleen maar groter en erger, terwijl doorvoelen met de meeste emoties maar kort duurt. Dan heb je je systeem opgeschoond en is er weer ruimte voor nieuwe dingen.
Gun jezelf je gevoelens. Ze zijn nuttige richtingaanwijzers. Duw ze niet weg. Want alleen door te voelen wat er speelt, ontdek je pas goed wie je bent en wat je nodig hebt. Dat helpt je om het leven te creëren dat bij jou past.
Ben jij ook geneigd om je emoties weg te duwen? Om je geVOEL niet te hoeven VOELen en lekker door te rennen met de taken van de dag? Laat je gevoel dan vanaf nu wél toe en observeer wat het met je doet.
Stop je tranen niet weg en krop je frustratie niet op. Maar huil als je een huilbui voelt opkomen en sla eens flink op een kussen als je boos bent.
Blijf er niet in hangen, maar stop het ook niet weg!
Ga daar eens mee aan de slag, de komende tijd.
Ik ben benieuwd wat dat je brengt. Laat je het me weten? Stuur me ’n mailtje via hieke@devolle200.nl.
Soundtrack: Pond5 (Mozart-achtige pianomuziek) en Hieke van Hoogdalem (thrillereffect).
Disclaimer: Het is nadrukkelijk niet mijn bedoeling om Nijntje, dit boekje, de auteur/tekenaar of de uitgever (of andere betrokkenen) te beledigen of zwart te maken. Ik ben zelf groot fan van Nijntje. Dit boekje is slechts de aanleiding geweest voor de eigenlijke boodschap die de rest van de video vertelt.