Je bent vaak moe, hebt weinig energie, je doet wat ‘moet’ en hebt geen puf meer voor wat je daarnaast ook nog graag wil doen. Hobby’s oefen je niet of nauwelijks meer uit. Je voelt je gefrustreerd, misschien ook wel doordat je onenigheid hebt met collega’s of leidinggevenden.
Natuurlijk wil je liever alle energie hebben om wèl tijd te besteden aan je hobby’s. Aan dingen die wèl voor je werken, die je leuk vindt. Je creativiteit inzetten en dingen doen waar je je ei in kwijt kunt en waarvoor je wordt gewaardeerd in plaats van beknot.
Herkenbaar? Dan gooi je veel ballen, maar vang je niets.
Ik snap dat dit om toelichting vraagt.
Waarschijnlijk ben jij iemand die probeert niet op te vallen – bang voor wat anderen van je vinden – en pas je je aan. Je gedraagt je als een grijze muis, misschien zonder dat je je hier bewust van bent.
Bijvoorbeeld wanneer je een nieuwe baan hebt. Dan kijk je misschien eerst de kat uit de boom om te zien hoe de hazen lopen in de organisatie waar je werkt. Of vind je ‘gewoon’ dat je als groentje niet de positie hebt om meteen allerlei vragen te stellen bij procedures of ideeën voor verbeteringen aan te dragen. “Eerst maar eens zien dat ik mijn eigen werk goed uitvoer, dat ik m’n proefperiode doorkom en een contract in de wacht sleep.”
Dat kan slim zijn, als je op korte termijn iets nodig hebt of moet bereiken. Dan kies je kort voor de rol van grijze muis of kat-uit-de-boomkijker om vervolgens op het juiste moment te doen wat jij nodig vindt.
Maar waar ik het over heb, zijn de ‘situaties’ waarin mensen niet meer weten dat ze die rol ooit kozen of waarin ze die rol onbewust ingerold zijn. Dan zijn het ook geen situaties meer, maar complete levensfasen. Kijk – en daar gaat het dan ook mis.
Je gedrag en denkpatronen zijn zo veranderd, dat je het niet meer doorhebt.
Je bent dan eigenlijk bezig met uiterlijkheden. Ik bedoel dan niet zozeer kleding of make-up, maar wel dat je bezig bent met hoe je overkomt. Of je niet té bent: te snel, te intens, te… vul maar in. Dat zijn allemaal ‘ballen’ die je opgooit – energie die je inzet, moeite die je doet -, waarvoor je in ruil weinig of zelfs niks positiefs terugkrijgt. Jezelf aanpassen kost veel energie ofwel ballen, maar wordt zelden opgemerkt en gewaardeerd, terwijl je erop leegloopt. Je ballen rollen van je vandaan. Het effect dáárvan – slechter presteren, chagrijnig worden – wordt dan wèl weer opgemerkt en aan je teruggekoppeld.
Neem bijvoorbeeld die werknemer die net een nieuwe baan heeft en eerst de kat uit de boom kijkt. Daar is niks mis mee, maar als dit groentje wat bruiner is geworden – lees: langer in deze baan werkt en vindt dat ‘ie net zo goed meetelt als de rest – en dan nog steeds goede ideeën en rake observaties voor zich houdt, kan dat in ieders nadeel gaan werken. Niet alleen loopt de organisatie gouden verbeteringen mis, de werknemer kropt zijn/haar/diens creativiteit op en raakt gefrustreerd. Die voelt zich ongezien, kan niet floreren omdat niet het volle potentieel wordt benut en kan zich daardoor minder levend gaan voelen.
Zelfstandige ondernemers kunnen net zo goed last van hebben van ‘te veel ballen gooien’. Een veelvoorkomende situatie is die van coaches die te veel tijd weggeven. “Ja, maar we zaten net zo lekker in een sessie, de klant was diepgaande inzichten aan het krijgen door een persoonlijk verhaal met heftige emoties. Dat wil ik dan niet onderbreken.” Klinkt als een mooie, inlevende reden, toch? Zeker. Je gaat uiteraard dan niet zo’n moment verstoren, dat zou lomp zijn. Het is natuurlijk ook helemaal niet erg als je ’n keertje (’n beetje) uitloopt. Maar doe je dit constant, terwijl je tarief berekend is op minder uren, dan kan je frustratie gaan ervaren. Naar de klant. Terwijl je – en dat weet je zelf ook allang – eigenlijk boos bent op jezelf. Je wil bijvoorbeeld aardig gevonden worden. Je kunt dit oplossen door bijvoorbeeld in het gesprek eerder te sturen op het moment dat ingrijpen niet lomp maar juist helpend is. Of je verhoogt je tarief, zodat het past bij het aantal uren dat je wil geven en waarbij je bijvoorbeeld incalculeert dat sessies lang kunnen duren.
Te veel ballen gooien kan ook in privésituaties gebeuren. Stel: je hebt jonge kinderen, een partner die fulltime werkt en veel weg is voor werk. Jij werkt parttime – vanuit huis. Je hebt ook nog een berg hobby’s en vrienden die je graag ziet. Jij en je partner hebben afgesproken de huishoudelijke taken 50/50 te verdelen, maar in de praktijk komt alles op jou neer. Je partner heeft altijd wel iets belangrijks op werk wat echt niet uitgesteld kan worden, dus jij brengt de kinderen naar school, muziekles, sport en vrienden. Je doet alle boodschappen, kookt, maakt het huis schoon en… bent te moe om het voorgenomen uurtje per week te zwemmen, je pakt je tekenspullen steeds minder vaak, omdat je zelf nog voor klanten aan de slag moet… Kortom: je bent de sluitpost van je eigen leven geworden. Dat frustreert je en je krijgt steeds vaker ruzie met je partner, je merkt dat je kribbig reageert op je kinderen en je vrienden zie of spreek je überhaupt al bijna niet meer.
Je gooit dus veel ballen, maar vangt er geen; je plukt er geen vruchten van. Integendeel zelfs.
Hier word je moe van. Jezelf niet kunnen zijn, niet authentiek zijn dus, en je steeds aanpassen: dat kost je onnodig veel energie ofwel brandstof, die dan ook op een gegeven moment op raakt. Duurt dat te lang, dan zou dat op een gegeven moment een burn-out kunnen worden. Bovengemiddeld slimme, sneldenkende, sensitieve, creatieve multipotentials zoals jij kunnen trouwens ook in een bore-out belanden, de symptomen zijn bijna hetzelfde.
Verspil dus geen tijd en energie aan wat anderen misschien zullen denken over jou. Wees jezelf, zodat je de wereld kunt verblijden met jouw talenten en unieke persoonlijkheid. Dan help je je omgeving èn jezelf. Hup, gooi die ballen de wereld in!
Wil je hulp met ontdekken wat jouw ballen zijn – wat jou uniek maakt, wat je wil en wat je nodig hebt – en wil je je eigen ‘ballenbak’ maken? Ik help je graag. Neem gerust contact op.
