Iedereen doet het - zinloos geweld plegen. Tegen zichzelf. Echt waar, jij ook. Doe je het nu niet meer, dan deed je het in het verleden wel.
In deze video leg ik uit wat ik ermee bedoel en geef ik je 'n opdracht om jezelf te beschermen door juist je schild te laten zakken.
More...
TRANSCRIPTIE
<Hieke vecht in ridderkleding tegen de wereldbol, schrikt van aanwezigheid van kijker en draait naar de kijker.>
Oh, hoi! Jij bent het. Gelukkig. De kust is veilig!
Je hebt net een kant van me gezien die weinig mensen kennen: Hieke die tegen de wereld vecht. Don QHiekchotte, zou je kunnen zeggen, maar dan zonder windmolens. Het ziet er nu grappig uit – als een spelletje. Maar tot 10 geleden was dit serious business.
Zonder dat ik het wist, had ik in bijna 30 jaar tijd langzaamaan ’n schild om mezelf opgetrokken en trok ik ten strijde met harnas, helm en zwaard. Ik stond altijd in de verdedigingsstand, voelde me bijna altijd bedreigd en vocht om wat mij toekwam. Mijn aandacht was altijd naar buiten gericht; alert op bedreigingen waartegen ik me moest verdedigen. Ik dacht dat iedereen tegen mij was, omdat het niet goed ging met me. Ik had in die periode veel verschillende banen gehad die elkaar opvolgden, soms zelfs met lange werkloze perioden ertussen. Ik was 29 en volledig opgebrand.
Ik kreeg ’n inzicht: Vechten tegen de wereld = vechten tegen jezelf. Want door je aandacht op De Rest te richten, hoef je niet Echt naar jezelf te kijken. Dus… Ik richtte mijn blik op mezelf. Wie ben ik nou écht? Wat heb ik nodig? Wat wil ik écht, los van wat ‘hoort’? Waarom prop ik mezelf in hokjes waar ik niet in pas?
Het antwoord is simpel: als je als kind al anders bent dan gemiddeld en De Wereld wil je in Het Gemiddelde Hokje proppen, gaat het al mis. Je leert jezelf uit te schakelen, of beter: je gevoel, en gaat in je hoofd wonen. Je trekt een schild om jezelf op om je Ware Gevoel en je Ware Ik af te schermen. Want dat uiten, is gevaarlijk gebleken.
Op zich een prima verdedigingsmechanisme. Op dat moment. Maar zeg eens eerlijk: is het dat nog steeds, wanneer je eenmaal volwassen bent? Dient dat schild je nog? Of is het een last? Of erger nog: werkt het tegen je?
De logische vervolgvraag is dan: is De Wereld tegen je of ben Jijzelf tegen je?
Genoeg gefilosofeerd. Tijd voor actie! Van jou. Ik ben al aan de beurt geweest.
In welke situaties trek jij nog onnodig je schild op? Laat het weten in de comments of in ’n mailtje!