Open deur…

Maar het is wel echt zo.

Het is zó gaaf om te merken dat een open houding – ik ben immers een open boek – anderen onbewust aanspoort om ook open(er) te zijn! Hoe meer ik mijn (maffe) zelf ben, hoe beter dit werkt.

Steeds vaker delen mensen die me niet of nauwelijks kennen hun diepste zielenroerselen met me. Ze zijn dan zelf verbaasd dat ze al die intieme informatie delen, maar ook blij. Omdat ik oordeelloos luister en ze met ongebruikelijk doch nuttig advies op weg help.

Afwisseling, nieuwe dingen beleven, nieuwe mensen leren kennen, avontuur, lol hebben, lekker gek doen. Daar houd ik van. Hoe gekker, hoe leuker. Mits niet gevaarlijk gek, natuurlijk. Ik barst gerust midden op straat in een lied uit of doe er een rondedansje met een vriendin als alternatief voor een high five.

Het maakt me daarbij ook echt geen *** uit wat mensen van me vinden. Daar maak ik me niet druk om, daar heb ik helemaal geen tijd voor. En ook geen zin in.

Hokjes, sleur, routine, vast ritme… Ik kan er echt niks mee. Sommige mensen passen prima in hokjes en leven bij de gratie van vastigheid; ze voelen zich daar zeer senang bij. Ik niet. En verreweg de meeste mensen om mij heen ook niet, zowel vrienden als klanten.

Bij mij is elke dag anders, daar krijg ik energie van. Onvoorspelbaarheid: I LOVE it!

In 1e instantie moest ik hard lachen om deze woordgrap.

In 2e instantie dacht ik: “Met deadlines in zicht, functioneerde ik vroeger beter. Voordat ik leerde hoe het ook anders – ontspannen en veel efficiënter en effectiever – kan.”

Ik ben natuurlijk niet de enige. Bij lange na niet. Het gros van de mensen gaat pas ècht aan de slag als er iets af MOET.

Bij mij is het principe er nog wel: als ik over een hele poos een blog/vlog/nieuwsbrief/salespagina/… nodig heb, begin ik er vaak nog niet aan. Pas als de datum in zicht komt waarop ik dat item nodig heb, kom ik in actie.

Maar het resultaat is héél anders dan toen ik nog vuur aan m’n schenen nodig had om in actie te komen.

Vakantie staat voor heel veel werkende mensen gelijk aan de héle dag niks doen en luieren in de zon. Ze kunnen niet anders, want ze hebben zich tijdens hun werk helemaal kapot gerend en moeten daarvan bijkomen.

Dus dat je na een race tegen de klok eens even hélemaal niks doet, lijkt logisch. Maar dat is het niet.

Sterker nog: het is ontzettend ongezond om zo te leven. Ik bedoel natuurlijk niet dat het ongezond is om te ontspannen na inspanning, dat is juist goed. Maar de manier waarop die twee – hoogspanning/inspanning en ontspanning – zich tot elkaar verhouden, is nogal bepalend.

Dat risico loop je zodra je je eigen ballenbak gaat creëren. Sterker nog: het is het doel ervan.

Je hebt iemand vast wel eens horen zeggen: “Help, ik verander in m’n moeder!”. De kalenderspreuk van vandaag is ongetwijfeld een variatie op dat thema.

Waar deze bekende uitspraak over De Moeder negatief is, is de spreuk over Jezelf juist positief. (Tenzij je een crimineel bent. Maar daar ga ik maar even niet van uit.)

Dat mijn grote liefde niet luistert naar de naam ‘Wekker’, weet je waarschijnlijk al… Daar heb ik het in dit vlog immers al over gehad.

Ik ben ’n avondmens, wil liefst zo min mogelijk missen (ik ben een zgn. sensation seeker) en ga te lang door, als ik niet oplet. Dan heb ik door m’n hooggevoeligheid ook nog eens 9 uur slaap nodig om alle prikkels van al die sensations te verwerken… Tel uit je ‘winst’. Ik word dan ook steevast zeer laat wakker, wanneer ik het weer ‘ns laat gemaakt heb de avond ervoor.

Dat is op zich niet erg, want het kan. Ik maak als ondernemer immers m’n eigen rooster en ik plan dan ook niks voor 11.00 uur.

Het is wat anders als je continu extreem laat naar bed gaat en zó laat opstaat, dat je planning in de knel komt. Of wanneer je te laat in je nest ligt, maar er wèl vroeg uit moet voor bijv. je kind(eren) of baan. Dan bouw je een slaapschuld op en dat is fnuikend voor je gezondheid.

Rozengeur, manenschijn…
Liefst is dat onze permanente staat van zijn.
Maar helaas is dat niet het geval,
soms bestaat ons innerlijk uit stinkend afval.

There, I said it.

99% van de tijd ben ik een vreselijk blij ei. Ik bruis van de energie en de ideeën, lach er lustig op los en geniet volop van alles en iedereen om me heen. Sommige mensen denken zelfs dat ik heel vroeg opsta en tot zeer laat doorga en àl die tijd superveel energie heb.

Da’s niet waar. Want ik sta nooit vroeg op.

En er is dus ook nog die 1%…

Dit kwam ik vorige week tegen. Het viel positief op. Ik bleef stilstaan, keek ernaar en voelde een glimlach op mijn gezicht verschijnen. Hoe verder ik las, hoe dichter mijn mondhoeken bij mijn oren kwamen te zitten.