Vakantie staat voor heel veel werkende mensen gelijk aan de héle dag niks doen en luieren in de zon. Ze kunnen niet anders, want ze hebben zich tijdens hun werk hélemaal kapot gerend en moeten daarvan bijkomen.

Dus dat je na een race tegen de klok eens even hélemaal niks doet, lijkt logisch. Maar dat is het niet.

Sterker nog: het is ontzettend ongezond om zo te leven. Ik bedoel natuurlijk niet dat het ongezond is om te ontspannen na inspanning, dat is juist goed. Maar de manier waarop die twee – hoogspanning/inspanning en ontspanning – zich tot elkaar verhouden, is nogal bepalend.

Mijn kalender laat zich vandaag weer eens op meerdere manieren uitleggen.

1. De letterlijke uitleg

Als je verliefd bent, lijkt de wereld uit niets anders te bestaan dan die ene geweldige persoon. Je komt bijna tot niks anders dan mijmeren en zwijmelen. Maar natuurlijk moeten er ook andere dingen gedaan worden: je werk, je huishouden en je hobby’s wachten op je. Je liefde is niet het enige waar je leven uit bestaat.

Een variatie op dit thema: je hebt een relatie. Als die lekker loopt en jullie al ’n tijdje samen zijn, krijg je weer ruimte voor andere dingen; je bent niet meer louter met je geliefde bezig.

Als je relatie NIET lekker loopt of als je verliefdheid niet beantwoord wordt, is ‘liefde ook niet alles’. In het 1e geval moet je hard werken om je relatie in stand te houden; in het 2e geval moet je hard werken om over die persoon heen te komen.

Dat risico loop je zodra je zacht gaat werken. Sterker nog: het is het doel ervan.

Je hebt iemand vast wel eens horen zeggen: “Help, ik verander in m’n moeder!”. De kalenderspreuk van vandaag is ongetwijfeld een variatie op dat thema.

Waar deze bekende uitspraak over De Moeder negatief is, is de spreuk over Jezelf juist positief. (Tenzij je een crimineel bent. Maar daar ga ik maar even niet van uit.)

Dat mijn grote liefde niet luistert naar de naam ‘Wekker’, weet je waarschijnlijk al… Daar heb ik het in dit vlog immers al over gehad.

Ik ben ’n avondmens, wil liefst zo min mogelijk missen (ik ben een zgn. sensation seeker) en ga te lang door, als ik niet oplet. Dan heb ik door m’n hooggevoeligheid ook nog eens 9 uur slaap nodig om alle prikkels van al die sensations te verwerken… Tel uit je ‘winst’. Ik word dan ook steevast zeer laat wakker, wanneer ik het weer ‘ns laat gemaakt heb de avond ervoor.

Dat is op zich niet erg, want het kan. Ik maak als ondernemer immers m’n eigen rooster en ik plan dan ook niks voor 11.00 uur.

Het is wat anders als je continu extreem laat naar bed gaat en zó laat opstaat, dat je planning in de knel komt. Of wanneer je te laat in je nest ligt, maar er wél vroeg uit moet voor bijv. je kind(eren) of baan. Dan bouw je een slaapschuld op en dat is fnuikend voor je gezondheid.

Rozengeur, manenschijn…
Liefst is dat onze permanente staat van zijn.
Maar helaas is dat niet het geval,
soms bestaat ons innerlijk uit stinkend afval.

There, I said it.

99% van de tijd ben ik een vreselijk blij ei. Ik bruis van de energie en de ideeën, lach er lustig op los en geniet volop van alles en iedereen om me heen. Sommige mensen denken zelfs dat ik heel vroeg opsta en tot zeer laat doorga en ál die tijd superveel energie heb.

Da’s niet waar. Want ik sta nooit vroeg op.

En er is dus ook nog die 1%…

Duh!

De vraag is alleen: hoe ga jij om met die onverwachte wendingen des levens?

Schiet je dan in de stress? Bijvoorbeeld omdat je (veel te volle en strakke) planning dan niet meer klopt? En ga je dan met oogkleppen op zo veel mogelijk verder met wat je aan het doen was? Je plan proberen te realiseren, scheldend op het onverwachte terwijl je probeert te doen of er alleen een kleine tijdhindernis was?

Op zo’n moment sta je waarschijnlijk bol van de stress en ervaar je een enórm tijdgebrek. Schaarste alom.

Dit kwam ik vorige week tegen. Het viel positief op. Ik bleef stilstaan, keek ernaar en voelde een glimlach op mijn gezicht verschijnen. Hoe verder ik las, hoe dichter mijn mondhoeken bij mijn oren kwamen te zitten.

Zo stelt m’n scheurkalender zich vandaag aan de lezer voor.

Maar het had iedereen kunnen zijn. Of bijna iedereen. Snel, snel, snel door het leven sjezen is de normaalstand voor heel veel mensen. ‘Alles’ gebeurt in grote haast en daardoor meestal zonder échte aandacht.

Neem die jonge vrouw die ik daarnet in de supermarkt een karretje zag voortduwen met ’n dreinend kind dat om aandacht vraagt. Maar de moeder is aan het bellen en graait ondertussen ook nog van alles uit de schappen, gooit dat in haar karretje en kijkt tegelijkertijd al naar het volgende schap. De kleine wordt genegeerd.

Denken dat je geen tijd hebt om de dingen na elkaar te doen, maakt dat mensen ze dan maar tegelijkertijd doen. Wat uiteindelijk frustratie en stress oplevert, en tijd en energie kost.

Dat kan anders! 

Bam! Denk daar maar ‘ns over na.

Uiteraard zit de woordgrap in de toevoeging van ‘schijnen’ aan de zin ‘Verlichting is een staat van zijn’. Daarmee wordt ‘ie lekker letterlijk.

De figuurlijke variant – verlichting is ’n staat van zijn – klinkt meteen een stuk zweveriger, maar dat is het niet per se.

Je hoeft echt niet hele dagen op een berg in Tibet te mediteren om verlicht te zijn. Ook in het dagelijks leven in de westerse wereld kan je je verlicht voelen.

“Maar wat is dat dan?!” hoor ik je denken. Tsja, dat hangt van je definitie van verlichting af. En nee, ik bedoel hier niet de kaarsen, peertjes, TL-lampen en andere lichtbronnen. En ook niet gewichtsverlies 😉

Ik interpreteer ’t als…