“I’m not weird, I’m limited edition.”
Of
“Eenzaam, maar niet alleen.”
Of
“Vreemde eend in de bijt.”
Of
“Rare snijboon.”
Ik kan allerlei bijschriften bedenken bij mijn vondst in de supermarkt. Die ene keer dat ik verpakte aardappelen koop en ook nog ‘ns bij een supermarkt waar ik vrijwel nooit kom, is het meteen een bijzondere ervaring. Eén die me aan mijn klanten doet denken, die zich voelen zoals de uitspraken hierboven of die dat soort dingen naar hun hoofd geslingerd krijgen.
Voel jij je ook wel eens zo? Omdat je te snel gaat voor je omgeving, te intens bent, te [vul maar in] of omdat je niet weet hoe je je tot de rest moet verhouden? En word je daar moe van, weet je je er geen raad mee? Of heb je je bewust of onbewust aangepast om maar op de rest te lijken en ben je dáár moe van geworden?
Ik begrijp jou als geen ander. Het is tijd dat je weer je eigen gedaante aanneemt. Soms is dat moeilijk, omdat je niet meer weet wie jij vanbinnen bent.
Ik help je graag bij dat herontdekkingsproces. Gooi gerust een balletje – of ’n aardappel – op, als je er meer over wil weten.
